Σβία (η «Ίυγγα» των αρχαίων Ελλήνων

Έπαιρναν ένα κουκούτσι βερίκοκου και  το έτριβαν καλά σε πέτρες για να λεπτύνει από τις δυο πλευρές. Μετά άνοιγαν δυο τρύπες. από όπου περνούσαν ένα καρφί μεγάλο και το κάρφωναν σε ένα άδειο καρούλι. Από μια τρίτη, πλαϊνή τρύπα περνούσαν σπάγκο, το οποίο τύλιγαν στο καρφί. Κρατούσαν με το δείκτη και τον αντίχειρα το κουκούτσι και τραβούσαν το σπάγκο, θέτοντας σε περιστροφική κίνηση το καρφί και το καρούλι. Αυτό, καθώς γύριζε, βούιζε: «Σβιννν…» και  ο σπάγκος τυλιγόταν αντίθετα στο καρφί.  Αυτές οι κινήσεις επαναλαμβάνονταν για όσο χρόνο ήθελαν να συνεχίσουν το παιχνίδι. Παρόμοιο παιχνίδι είναι και το κουμπί με το σχοινί, ολόιδιο με την «Ίυγγα» των αρχαίων (σχέδιο).

Κύλιντρο ή Τσέρκι

Τα παιδιά έβρισκαν σιδερένια στεφάνια, από βαρέλια κυρίως και με ένα συρμάτινο γάντζο στο χέρι, μήκους 50-60 έκ., τα  έσπρωχναν με τρόπο. Αυτά κυλούσαν και ξωπίσω τους τα παιδιά έτρεχαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ακολουθώντας διάφορες διαδρομές. Τα μικρότερα συνήθως, μιμούνταν ταυτόχρονα τη μηχανή του αυτοκινήτο: «Βββμμμ!!!!….»

Τα μεγαλύτερα έκαναν και αγώνες με τα «Κύλιντρα». Όποιος διένυε τη μεγαλύτερη απόσταση στο μικρότερο χρόνο ήταν ο νικητής.

             Το παιχνίδι αυτό παιζόταν και στην αρχαιότητα, όπως δείχνουν παραστάσεις σε αγγεία.